„Wota to nie są martwe tablice”. 20 lat temu koronowano obraz Matki Bożej Tęskniącej

Uroczystości rozpoczęły się procesyjnym przeniesieniem obrazu Maryi z sanktuarium do ołtarza polowego ustawionego na placu za starą plebanią. Obraz, przy śpiewie pieśni „Witaj Matko Boża Tęskniąca” był niesiony przez strażaków, siostry zakonne, mieszkańców i artystów zespołu Powsinianie. Chętnych było aż nadto. Na krótkiej trasie czwórki zmieniały się co parę kroków.

Głównym punktem jubileuszu była Msza św. pod przewodnictwem bp. Rafała Markowskigo. – Spójrzcie na wota, które wiszą w kościele powsińskim. Dominuje w nich słowo „dziękuję”. To nie są martwe tablice. Za nimi kryją się ludzie, którzy doświadczyli opieki Maryi. Te tabliczki są dla nas wyzwaniem, byśmy do Matki Bożej Tęskniącej przychodzili nie tylko w niedzielę, ale także w dni robocze i ofiarowali Jej wszystko, czym żyjemy. To są często kryzysy, nałogi, problemy małżeńskie, trudności wychowawcze. To są sprawy osobiste, ale trzeba przychodzić także ze sprawami ojczyzny i ze sprawami świata – zachęcał bp Markowski.

W uroczystości uczestniczył ks. prałat Józef Świstak, dzięki którego staraniom doszło do koronacji wizerunku Powsińskiej Madonny 28 czerwca 1998 r. podczas jubileuszu sześćsetlecia kościoła. Obecni byli również: poseł Andrzej Melak, zastępca burmistrza Wilanowa Tomasz Ciorgoń, przewodniczący rady dzielnicy Wilanów Hubert Królak, kawalerowie i damy Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie oraz członkowie Bractwa Świętej Trójcy.

Uroczystości poprzedziło przygotowanie modlitewne w formie triduum, a zwieńczył występ Młodzieżowej Orkiestry Dętej z Płońska, zespołu Powsinianie i Eleni.

W obchodach wzięli udział licznie zgromadzeni parafianie. – W Powsinie mieszkam od 2005 r. Pierwszy raz modliłam się w tym kościele pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Byłam zachwycona. Panował taki zwyczaj wtedy, że ksiądz wchodził na ambonę, by głosić kazanie. Okazjonalnie jest to to praktykowane i teraz. Do tej pory są u nas balaski. Można uklęknąć do Komunii Świętej. Sam obraz Maryi jest piękny i niezwykły. Mam taki sam w domu. Modlę się przed nim o zdrowie i Bóg mi je daje – uśmiecha się Marzena Chodor.

Wielką opiekę Matki Bożej Powsińskiej docenia również Teresa Gałczyńska. – Na potrzeby zespołu Powsinianie piszę pieśni i wiersze, również poświęcone Maryi. Dziękuję Jej w nich za opiekę, ochronę przed żywiołami i szczęśliwe życie w Powsinie. Jako mieszkańcy przy naszej Madonnie czujemy się bezpieczni. Przychodzimy do niej jak do Matki. Podczas pobytu we Francji zauważyłam jak Polacy na emigracji czują się zagubieni. Mówiłam im wtedy: „Przecież macie swoją Matkę, a Ona za wami tęskni”. Pokazywałam obraz Matki Bożej Tęskniącej, bo nie każdy zna ten wizerunek. Jestem przekonana, że Maryja tęskni za wszystkimi rozproszonymi dziećmi – mówi Teresa Gałczyńska.

W uroczystościach uczestniczyło wielu gości z ościennych parafii, jak i z Polski. – Mam szczególne nabożeństwo do Matki Bożej. Do Powsina przyjechałam z intencjami osobistymi. Razem z innymi siostrami uczestniczymy w Górze Kalwarii w dniach duchowej odnowy organizowanych dla domów zakonnych naszego zgromadzenia. Przyjazd na jubileusz koronacji jest wpisany w nasze spotkanie. Można powiedzieć, że przyjechałyśmy w pielgrzymce. Chcemy uczcić Maryję i być świadectwem – mówi s. Wiktoria ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety.

Od czasu koronacji wizerunku Matki Bożej Tęskniącej każdy 28. dzień miesiąca jest obchodzony w powsińskim sanktuarium jako dzień dziękczynienia. Odmawiany jest wtedy Różaniec, a następnie śpiewany Apel Jasnogórski. Każdego dnia obraz przy dźwiękach hymnu jest zasłaniany po wieczornej Mszy św., a w każdą sobotę przez cały rok odmawiana jest przy niem nowenna do Matki Bożej Tęskniącej. Na cześć Matki Bożej organizowane są koncerty pieśni maryjnych, a w okresie Bożego Narodzenia występy chórów.

„Gość Warszawski”