Pasterze wielkiej wiary. Nowy numer kwartalnika „Pastores”

Drodzy Czytelnicy!

Numer o pasterzach wielkiej wiary ukazuje się w sytuacji, gdy ma największe szanse, aby utonąć w koszu na śmieci pod wpływem medialnej fali powstałej z faktów, w większości prawdziwych, z życia duchownych. W obliczu trudnych zdarzeń byłoby jednak wyrazem małoduszności uwierzyć w moc zła i jego trwałych owoców. po.).

1. „Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud…” Umarł Pasterz za Apostołów, którzy nie uwierzyli miłości Ojca; za pogubionych księży, którzy nie mając miłości, żebrzą o litość u wybranych wiernych, zapewniając sobie publiczną pamięć. Umarł Pasterz za pasterzy, aby mieli Ducha, który ich zachowa od złego. Jednak ten Duch nie miał ustrzec od rewolucji, które pojawiają się w różnych maskach postępu i nowoczesności, ale miał i ma być Światłem, które ujawni drogi wyjścia z niszczących ideologii (K. Wielecki). W nurcie tych wyzwań są stawiani ochrzczeni ze swymi pasterzami. Prawdą jest, że nie są oni nawet po ludzku mocni, ale właśnie moc Ducha może objawić się w ich słabości (A. Rusak) i niedowierzaniu (ks. M. Milczarek), a także w niesprawiedliwości ludzkiej (G. Górny). Nijakość Kościoła nie należy do jego znamion i nie musi być jego wizytówką (ks. T. McCauley), ale pretekstem do synodalnego myślenia, które uznaje Jezusa Chrystusa za jedyną Drogę (rozmowa z ks. S. Oderem).

2. „Paś owce moje!” Niemałym zagrożeniem jest narzekanie na zmianę układu osób i grup na scenie świata, zwłaszcza tam, gdzie wykreślono z repertuaru chrześcijan. Św. John Henry Newman wchodził w taki świat z dewizą cor ad cor loquitur (rozmowa z J. Kłosem). Sł. Boży kard. Stefan Wyszyński, kochający Kościół, był przekonany, że wrażliwość na problemy ludzi może być właściwa, o ile nadrzędna jest zasada Soli Deo (A. Rastawicka), która nie pozwala wstydzić się Opatrzności. Dobitniej to wyrażał św. Jan Paweł II, który nie tylko dostrzegał areopagi XX wieku, ale wręcz ich wypatrywał. Wiernych utwierdzał w wierze, niewierzącym wyjaśniał: „Jesteście czymś o wiele więcej niż kłębkiem rozedrganych pragnień” (G. Weigel). Dziś być może te słowa odnoszą się także do księży, którzy noszą echa tego rozedrgania. Sytuacja obecnie jest zbyt poważna, by pozwolić sobie tylko na odpoczynek, w którym nie będzie nasłuchiwania Pana. Owszem, pustynia jest teraz potrzebna, ale nie za daleko od problemów wiernych (L. Nieścior OMI) i nie bez wiernych (D. Kowalczyk SJ). Nie można też stracić okazji do rekolekcji (ks. W. Bartkowicz), aby przejść śladem św. Jana Chrzciciela uznającego, że inaczej wyobrażał sobie Mesjasza i całe to zbawianie świata (ks. J. Maciąg). Lęk przed innymi nie jest dobrym doradcą. Jeremiasz, świadom tego, nie zrezygnował z wierności (ks. P. Kot). Dojrzał, że nie on miał ocalić lud, ale Pan, który nie chciał go zostawić w bałwochwalstwie.

3. „Kto spożywa moje Ciało…” Podobnie dziś Jezus Chrystus chce z nami spożyć Paschę i być Paschą. Nie wykluczył uprzednio z niej Judasza i nie przekreśla dzisiejszych Judaszów (s. Aude-Marie). Chodzi nie tyle o obowiązek odprawiania Mszy świętej, ile o sposób jej przeżywania. Ona jest pokarmem dla słabych, tych, którzy już nie mają dokąd pójść i nie korzystają ze zwodniczych i pozornych pomocy, bo wiedzą, że przyniosą im kolejne frustracje. Eucharystia „wprowadza człowieka w moc właściwego przeżywania siebie we wszystkich sytuacjach i okolicznościach” (bp Z. Kiernikowski). Eucharystia jest pokarmem, który uzdalnia do bezinteresownego wychodzenia do drugiego i dawania mu dowodów, że jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga.

Wołajmy wspólnie: Panie, przymnóż nam wiary!

KAZIMIERZ PEK MIC

Spis treści

Od Redakcji
KAZIMIERZ PEK MIC

Artykuły
ANNA RASTAWICKA, Prymas prowadził księży drogą męstwa
LEON NIEŚCIOR OMI, Pożytek pustyni
BP ZBIGNIEW KIERNIKOWSKI, Pokarm umacniający słabych
DARIUSZ KOWALCZYK SJ, Pasterze w czasach koronawirusa
AGATA RUSAK, Ksiądz też człowiek, czyli refleksja nad ludzką słabością
KRZYSZTOF WIELECKI, Zbłąkane owce, pogubieni pasterze
KS. MATEUSZ MILCZAREK, Szanse dla księdza niedowiarka
KS. TIM McCAULEY, Jeden, święty, powszechny i nijaki
GEORGE WEIGEL, Jan Paweł II na areopagu XX wieku

Nasza rozmowa
Być przy, żeby świadczyć.
Rozmowa z JANEM KŁOSEM
Rozmach i zapał.
Rozmowa z KS. SŁAWOMIREM ODEREM

Nasza modlitwa
KS. PIOTR KOT, Jeremiasz – pomiędzy lękiem a wiernością
KS. JÓZEF MACIĄG, Jan Chrzciciel – prorok pytający
S. AUDE-MARIE, Chrystus i Judasz?

Z życia Kościoła
GRZEGORZ GÓRNY, Sprawa kardynała Pella
KS. WOJCIECH BARTKOWICZ, Marzą mi się takie rekolekcje

Pytania i odpowiedzi
JACEK SALIJ OP, Ochrzcić czy nie ochrzcić?

Świadectwa
Oblicza Jezusa
Nowy biskup „zafundował” mi kryzys
Ocalić od unicestwienia
Wielki Tydzień poza kościołem
Wszelki lęk ustąpił

Lektury
Kultura
Ogłoszenia
To Our Readers
Contents